Esensja: Zaha Hadid, czyli nowe życie architektury

Dzisiaj, wspominamy królową architektury, Zahę Hadid, która zmarła 31 marca 2016 roku.*
Być może nie każdy interesuje się architekturą, jednakże Zaha Hadid, jest postacią wyjątkową i wyjątkowo inspirującą. Urodziła się w Iraku w 1950 roku, w Libanie ukończyła wydział matematyczny Uniwersytetu Amerykańskiego. Kontynuowała studia na wydziale architektury w Londynie.

Realizacja Car Park and Terminus Hoenheim North, Strasburg, Francja, 2001

Była pierwszą i jedyną kobietą do tej pory, której udało się dołączyć do grona "Starchitektów", czyli najjaśniejszych gwiazd panteonu tej profesji tworzących w XX i XXI wieku. Jej twórczość to ponadczasowa, wizjonerska forma sztuki, która inspiruje setki młodych architektów i zapewne będzie inspirować kolejne pokolenia.

Projekt Phaeno Science Center, Wolfsburg, Niemcy, 2005

Historia Zahy nie jest typową bajką o cudownym dziecku. To raczej klasyczna opowieść o burzliwym romansie geniusza ze sztuką, który nieomal kończy się tragicznie dla artysty. Wypada przypomnieć, że Zaha nie tylko była kobietą w zupełnie męskim świecie architektury, do tego była kobietą pochodzącą z kraju arabskiego.

Realizacja LFone Landesgartenschau, Weil am Rhein, Niemcy, 1999

Niech o tej niełatwej karierze świadczy fakt, że pomimo zdobycia tytułu architekta już w 1977 roku, pierwszy poważny projekt Zahy został zrealizowany dopiero w 1993 roku- był to posterunek straży pożarnej przy fabryce firmy Vitra.

Realizacja Vitra Fire Station, Weil am Rhein, Niemcy, 1993

Przez długie lata od ukończenia studiów do zaistnienia w świecie gwiazd architektury pani Hadid nie próżnowała. Brała udział w licznych konkursach, w których często zwyciężała. Jednakże jej pomysły, pomimo, że zwycięskie nie były realizowane, ze względu na zbytnia śmiałość, futurystyczny sztych, rozmach i koszty budowy.

Wizualizacja BMW Central Building, Lipsk, Niemcy 2004

Jako świetny plastyk i rysownik, zdobyła spore uznanie w kręgach fachowych, jej niezrealizowane koncepcje wystawiane były w galeriach i muzeach, jako odrębne dzieła sztuki- musicie przyznać, że to nie do końca spełnienie marzeń architekta.

Projekt The Richard and Lois Rosenthal Center for Contemporary Art,
Cincinnati, Ohio USA, 2003

Dopiero niewielki posterunek Vitry otworzył przed Zahą drzwi do światowej kariery. O jej uwagę zaczęli zabiegać najwięksi inwestorzy świata- szczególnie z Chin, Japonii, krajów arabskich, Niemiec i Stanów Zjednoczonych.

Realizacja Bergisel Ski Jump, Innsbruck, Austria, 2002

Jej wizjonerskie projekty zawsze wzbudzały dyskusje. Zaha Hadid, jak nikt inny potrafiła bawić się formą, naginać zasady geometrii do granic możliwości, doskonale łączyć budynek z przestrzenią, a jednocześnie odcinać go od krajobrazu. Twierdziła bowiem, że to budynek ma kształtować utoczenie, nie zaś wpasowywać się w nie.

Projekt 1000 Museum, Miami, Floryda USA 2012

Uwielbiała futurystyczne formy przypominające zaprawdę statki kosmiczne albo księżycowe bazy. W późniejszym okresie z lubością zwróciła się ku organicznym formom, jej budynki zaczęły przypominać żywe tkanki i komórki. To na prawdę robi wrażenie!

Projekt Abu Dhabi Performing arts centre, Abu Zabi Zjednoczone Emiraty Arabskie 2007

Z całą pewnością nie jest to architektura, która spodoba się każdemu, nie każde miasto odważyłoby się na postawienie w swoim centrum statku kosmicznego. Budynki spod ołówka Pani Hadid to worki bez dna jeżeli chodzi o koszty- wymyślne formy i niecodzienne materiały potrafią wystraszyć inwestorów.

Projekt Beko Masterplan, Belgrad, Serbia

Tak stało się miedzy innymi ze stadionem w Tokio, któremu zarzucono, że został zaprojektowany bez zwracania uwagi na Japońską estetykę i harmonię z otoczeniem.

Projekt New National Stadium, Tokio, Japonia

Ze względu spowolnienie gospodarcze, władze Chińskiej Republiki Ludowej zdecydowały w zeszłym roku, że przestana dofinansowywać projekty Hadid i innych Starchitektów publicznymi środkami.

Projekt Beijing New Airport Headquarters, Pekin, Chiny

Większość z jej twórczości pozostanie zapewne na papierze, jednakże wyznaczony przez nią trend na pewno wryje się głęboko w kanony architektury, kształtując przyszłość tej sztuki.