WZW C - cichy zabójca

O WZW za dużo się nie mówi. Zwłaszcza wśród młodych ludzi. A przecież ta choroba może dotyczyć również Ciebie, może sam jesteś zakażony?




Co to w ogóle jest to całe WZW?
WZW to Wirus Zapalenia Wątroby. Wyróżniamy 5 rodzajów zapalenia: A,B,C,D i E. Każdy z nich wywołany jest przez innego wirusa. W związku z tym pojawiają się różnice w sposobie zakażenia, okresie inkubacji czy też przebiegu choroby.  Kilka słów o każdym z nich:
WZW A
Nazywany jest potocznie chorobą "brudnych rąk". Występuje zazwyczaj w krajach biednych, wirus przenosi się poprzez skażoną wodę. 
WZW B 
Przenosi się najczęściej podczas zabiegów i operacji. Dużo ludzi, zwłaszcza młodych zaraża się podczas piercingu czy tatuowania. Oczywiście zakażonym materiałem jest krew.
WZW C
Jest to najczęstsza postać żółtaczki występująca w krajach rozwiniętych. Źródłem zakażenia jest również skażona krew.  Na temat WZW C rozpisze się poniżej
WZW D
Ten rodzaj wirusa występuje zazwyczaj razem z WZW B
WZW E
Przenosi się przez wodę, nie spotkamy go na terenie Polski

Szczegółowe informacje dotyczące WZW C
1. Jak możemy się zarazić?

Po przez zakażoną krew, czyli najczęściej podczas operacji, transfuzji, zabiegów kosmetycznych, dermatologicznych, podczas wizyty u stomatologa. Ryzyko zakażenia po przez kontakty seksualne jest bardzo małe.





Na co zwrócić szczególną uwagę? Jeżeli decydujecie się na wizytę u kosmetyczki sprawdźcie czy na pewno ubiera czyste rękawiczki, czy jej narzędzia są na pewno
wysterylizowane, czy podczas pobierania krwi, robienia tatuażu zakładane są nowe igły itp. Osoby które miały przetaczaną krew przed 1992 rokiem ( czyli np. nasi rodzice) powinni zwrócić szczególną uwagę na tą jednostkę chorobową.

 Tak samo osoby pracujące w służbie zdrowia, lekarze, pielęgniarki czy wieloletni krwiodawcy.W Polsce zakażonych jest około 750 tysięcy osób. Dla porównania zakażonych wirusem HIV jest 30 tysięcy. 





2. Jak możemy się zbadać ?
Nie jest to skomplikowane. Wystarczy wykonać badanie laboratoryjne, które ma na celu oznaczenie przeciwciał HCV. Jeżeli wynik jest dodatni, należy skierować się na dalszą diagnostykę. Pamiętajcie, wczesne wykrycie choroby, to już połowa sukcesu. Nie pozwólcie żeby WZW C przeszło w formę przewlekłą!

3. Objawy
Na początku mogą przypominać grypę, występują nudności, wymioty czy niestrawność. Kolejnym etapem jest zażółcenie skóry, podwyższona temperatura, nudności, wysokie wskaźniki enzymów wątrobowych, złe wyniki krwi ( w tym małopłytkowość), wodobrzusze, obrzęki, swędzenie skóry (liszaje, wysypki).

Jeżeli zaraziliśmy się stosunkowo niedawno i od razu mamy podejrzane objawy, to w gruncie rzeczy jesteśmy szczęśliwcami. W dużej ilości przypadków osoby chodzą z WZW przez kilka, kilkanaście, albo nawet kilkadziesiąt lat i nie mają pojęcia o swojej chorobie. Warto wspomnieć o zmianach w psychice chorego. Przewlekle zarażony jest nadpobudliwy, agresywny, często ma problemy z pamięcią i popada w depresje.  WZW C jest tzw cichym zabójcą, który przez wiele lat nie daje żadnych objawów! Dlatego tak ważna jest profilaktyka i systematyczne badania krwi.

Marskość wątroby

4. Ostre vs przewlekłe WZW
Ostre pojawia się do 12 tygodni od zakażenia. Trwa około 6 miesięcy, nie daje żadnych objawów.  Organizm 20% chorych zwalcza zakażenie, 80% przechodzi w formę przewlekłą. Niestety nie leczona żółtaczka może kończyć się marskością wątroby lub nawet rakiem.



5. Leczenie
Co możemy zrobić gdy jesteśmy chorzy?
Oprócz zastosowania leczenia farmakologicznego bardzo duże znaczenie ma odpowiednia dieta. Powinna być lekkostrawna (w praktyce produktów które możemy jeść jest bardzo mało), wyeliminować należy całkowicie alkohol. Ratunkiem dla osoby z długotrwałym zakażeniem, formą przewlekła i marskością jest jedynie przeszczep. O lekach, które mają powodować całkowite usunięcie wirusa z organizmu człowieka bardzo dużo się obecnie mówi. W praktyce jest to znacznie trudniejsze niż słyszymy w telewizji. Koszty są niebotyczne, dostępność ograniczona. Należy pamiętać, że zarażony wirusem HCV boryka się również z innymi chorobami, które mogą uniemożliwić zastosowanie odpowiedniego leczenia.












6. Życie po przeszczepie
Nie jest takie straszne jak się wszystkim wydaje. Najważniejsze są systematyczne badania, przyjmowanie leków przeciw-odrzutowych i odpowiednie nastawienie. Silna psychika chorego, jego entuzjazm i wsparcie najbliższych to połowa sukcesu.


Pamiętajcie, bardzo ważna jest profilaktyka! Nie zawsze mamy na to wpływ, ale przy każdym nowym tatuażu, kolczyku, czy wizycie u kosmetyczki warto się nad tym zastanowić. Badajcie się i żyjcie rozważnie.
A gdy dopadnie Was choroba, pokażcie jej środkowy palec.
A.